– Πού λέτε να πάμε φέτος για τις “Ανοιχτές Πόρτες”;

– Δεν ξέρω – πάμε όμως κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει.  Ας πούμε, μην πάμε πάλι Κτήμα Αβαντίς.

– Οκ – να παίξουμε Νεμέα λέτε;

– Καλή ιδέα• ποιό ή ποιούς λες; Αν είναι πάμε σε 2 ή και σε 3.

– Οκ το βλέπουμε όταν φτάσει ο καιρός.

Το κρασί στην χώρα μας έχει αποκτήσει τρομερή δυναμική. Το κοινό του διευρύνεται, είναι πιο απαιτητικό, έχει γνώσεις και άποψη. Οι οινοποιοί είναι φυσικά απαραίτητο μέρος της εξίσωσης: πρωτοπόροι, μορφωμένοι, ανοιχτοί σε προκλήσεις και στις τάσεις του διεθνούς οινικού στερεώματος,  με διάθεση ν’ αναδείξουν την ιδιαιτερότητα των ελληνικών ποικιλιών. Κυρίως όμως προσηνείς και ανοιχτοί στο κοινό: μοιράζονται το πάθος τους για το κρασί, ανταλάσσουν απόψεις, βγάζουν απ΄τα κελάρια τους τα διαμαντάκια τους για να τα σερβίρουν σε βραδιές γευσιγνωσίας. Η εξωστρέφεια ανταμείβει και όλο και περισσότεροι οινοποιοί αντιλαμβάνονται την σημασία της.

– Λοιπόν καταλήξαμε για τις “Ανοιχτές Πόρτες”;

– Να παίξουμε λέτε Αττικό αμπελώνα, είναι και κοντά και μπορούμε να πάμε και σε αρκετά οινοποιεία;

– Δεν είναι κακή ιδέα. Πήρε το μάτι σας την ανάρτηση απ’ το Κτήμα Αβαντίς; Ετοιμάζουν εκπλήξεις!

– Ναι μωρέ, μια χαρά αλλά έχουμε πάει. Να μην δούμε καλύτερα κάποιον οινοποιό που δεν τον έχουμε γνωρίσει από κοντά;

– Ναι καλά λες. Οκ αποφασίζουμε την άλλη βδομάδα λοιπόν.

Σ’ αυτό το πλαίσιο η εκδήλωση “Ανοιχτές Πόρτες” στα επισκέψιμα οινοποιεία της χώρας, που ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια δειλά – δειλά, πλέον έχει γίνει θεσμός: πολλά οινοποιεία ανοίγουν τις πόρτες τους στο οινόφιλο κοινό, διοργανώνουν εκδηλώσεις, θεματικές παρουσιάσεις των κρασιών τους, οριζόντιες ή κάθετες γευστικές δοκιμές και πολλά άλλα. Έτσι και φέτος, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαΐου, με συμμετοχή-ρεκόρ από οινοποιεία και κοινό, που αψήφησε τις κακές καιρικές συνθήκες και τίμησε τις εκδηλώσεις.

– Πήρατε πρέφα το πρόγραμμα του Απόστολου & της Λέγκας; Έχει μπλέντιγκ του “Αβαντις Collection” το Σάββατο!

– Οκ κατάλαβα! Είναι που δεν θα πηγαίναμε σε γνωστό οινοποιό… Τί ώρα ξεκινάμε το Σάββατο;

– 12 μμ να είμαστε εκεί.

Όπως καταλάβατε ο “πονοκέφαλος” για την επιλογή οινοποιείου για τις “Ανοιχτές Πόρτες” πέρασε μεμιάς μόλις ανακοίνωσε το πρόγραμμά του το Κτήμα Αβαντίς. Πιο συγκεκριμένα εκτός από τις γευστικές δοκιμές, τις ξεναγήσεις στο οινοποιείο & τον αμπελώνα, το πικ-νικ και πολλά άλλα, υπήρχαν και ειδικές εκδηλώσεις: το Σάββατο 27/5 ο οινογράφος Σίμος Γεωργόπουλος έκανε – παρουσία κοινού – μαζί με τον Απόστολο Μούντριχας την επιλογή των βαρελιών για το μπλεντάρισμα της ναυαρχίδας του Κτήματος, του “Collection 2015”. Ακολούθως την Κυριακή 28/5 ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW παρουσίασε παλιές χρονιές του Κτήματος και στη συνέχεια ο Γρηγόρης Μιχαήλος Dip. WSET  οργάνωσε ένα διαδραστικό οινικό παιχνίδι γνώσεων γύρω από το Σιρά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ΄την αρχή: ο Απόστολος (Μούντριχας) και η Λένγκα (Γρηγοριάδου) μαζί με όλο το προσωπικό  του Κτήματος, φόρεσαν τα καλά τους και υποδέχθηκαν τους οινόφιλους στην ωραία διήμερη γιορτή που ετοίμασαν.  Με το νέο μπαρ να κλέβει την παράσταση και να δίνει άλλο αέρα στο οινοποιείο, κάναμε ποδαρικό δοκιμάζοντας Σαντορίνες: αρχικά τα φρέσκια “Δελφίνια”, μετά με την βαρελάτη “Άφουρα” στη συνέχεια το νέο ροζέ του Κτήματος από Μανδηλαριά, το  “Grace”. Μετά…

“Περίμενε – εσύ μίλησες για πρόγραμμα, όχι για παρουσίαση των κρασιών του Κτήματος”.

Ναι, καλά λες αγαπημένε αναγνώστη – παρασύρθηκα. Στο προκείμενο λοιπόν: για τρίτη χρονιά ο οινοποιός κάλεσε τον γνωστό οινογράφο και γευσιγνώστη Σίμο Γεωργόπουλο για να κάνουν από κοινού την διαλογή των βαρελιών που θ’ αποτελέσουν το χαρμάνι της εμβληματικής ετικέτας “Avantis Collection” σοδειάς 2015. Κάπου εδώ κάποιοι ίσως αναρωτιέστε “Αφού το Collection είναι μονοποικιλιακό, τί μπλεντάρισμα μας τσαμπουνάς;”. Καλά τα λέτε – το “Collection” είναι μονοποικιαλιακό Σιρά απ’ τα καλύτερα σταφύλια του Κτήματος, τα οποία όμως πρώτα έχουν παλαιώσει για 18 μήνες σε γαλλικά δρύινα βαρέλια. Η συγκεκριμένη σοδειά υπό δοκιμή προερχόταν από τον αμπελώνα στο Δάσος Αφρατίου, 10 περίπου στρεμμάτων, και πολύ χαμηλής στρεμματικής απόδοσης: μόλις 300 κιλά το στρέμμα. Αφού λοιπόν τρυγηθούν και οινοποιηθούν σε κοινή ανοξείδωτη δεξαμενή, στη συνέχεια μεταγγίζονται σε δρύινα βαρέλια για ενάμιση χρόνο. Οπότε το μπλεντάρισμα τί αφορά; Μα την επίδραση του κάθε βαρελιού στο κρασί! Επαναλαμβάνω: ίδιο σταφύλι, ίδιο αμπελοτόπι, κοινή οινοποίηση, διαφορετικά βαρέλια. Το ‘χουμε; Πάμε παρακάτω.

Η σοδειά του 2015 έδωσε μόλις 6 βαρέλια. Επομένως υπήρχαν 6 δείγματα προς δοκιμή, τόσο απ΄ τον Γεωργόπουλο και τον Μούντριχα όσο και από το κοινό. Δηλαδή το κοινό δεν ήταν απλός θεατής αλλά ουσιαστικά συμμέτοχος στην διαδικασία που συνήθως γίνεται κεκλεισμένων των θυρών στα περισσότερα οινοποιεία. Δόθηκε έτσι η δυνατότητα να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι τις επιδιώξεις του οινοποιού πρίν την εμφιάλωση, πώς αυτές παντρεύονται με την πρώτη ύλη που έχει στα χέρια του, πόσες δοκιμές χρειάζονται για φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα κλπ. Και το κυριότερο ίσως: πώς το συχνά επαναλαβανόμενο μότο “το ξύλο είναι ζωντανός οργανισμός” δεν είναι λόγια εντυπωσιασμού. Έτσι άλλο βαρέλι έδωσε κρασί με μεγαλύτερη οξύτητα και αρωματική ένταση, άλλο πιο άγριες τανίνες και φρεσκάδα, άλλο πάλι ήταν έτοιμο για κατανάλωση την στιγμή της δοκιμής με μαλακωμένες τανίνες, πιο στρογγυλό στόμα κοκ. Σαφώς δηλαδή υπήρχαν διαφορές ανάμεσα στα βαρέλια και αυτός ήταν και ο πονοκέφαλος του οινοποιού; Ποιά να συμπεριλάβει και ποιά ν’ αφήσει έξω;

Για να απαντηθεί όμως το ερώτημα θα πρέπει να ξέρουμε ποιές ήταν οι αρχικές επιδιώξεις: τί ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Απόστολος Μούντριχας για την συγκεκριμένη ετικέτα-έμβλημα του Κτήματος; Κατ’ αρχάς ένα κρασί μακράς παλαίωσης που να φτάσει στην καλύτερή του κατάσταση δέκα, και δώδεκα, και ίσως λίγα παραπάνω χρόνια μετά την εμφιάλωση. Επομένως στην παρούσα φάση το χαρμάνι πρέπει να έχει φρεσκάδα, έντονη οξύτητα και καλή δομή που θα του επιτρέψουν να παλέψει με τον χρόνο και να εμφανιστεί στα καλύτερά του δέκα+ χρόνια μετά. Επίσης καλή & μακρά αρωματική ένταση που θα του δώσει φινέτσα και θα είναι η “προίκα” του που θα μετασχηματίσει σ’ ένα πολύπλοκο μπουκέτο σε βάθος χρόνου. Αλλά απ’ την άλλη να μπορεί και κάποιος που θα τ’ αγοράσει ενάμιση χρόνο μετά την εμφιάλωση να το πιεί χωρίς να πει …δέκα πατερημά! Δηλαδή άγριες και απειλητικές τανίνες εκτός εξίσωσης. Ταυτόχρονα όμως ένα ετοιμόπιοτο κρασί την στιγμή του μπλενταρίσματος θα κατέληγε πλαδαρό και αδιάφορο δέκα χρόνια μετά.

Με αυτά κατά νου και μετά την αναλυτική δοκιμή και των έξι δειγμάτων φάνηκε ότι τρία απ΄τα βαρέλια περιείχαν κρασί που στον επιθυμητό συνδυασμό μπορούν να δώσουν το ιδανικό αποτέλεσμα: ένα με έντονο βαρέλι στη μύτη, πυκνό φρούτο και μαλακωμένες τανίνες, ένα δεύτερο με πιο άγουρη και έντονη φρεσκάδα, πιο όξινο στόμα και πιο τσιμπημένες τανίνες και ένα τρίτο με νότες σοκολάτας και δέρματος στη μύτη (πίσω απ’ τα κόκκινα φρούτα) και πιο ισορροπημένο στόμα. “Οκ, άρα ανακατεύεις και τελειώνεις.” Όχι τόσο εύκολα. Το θέμα είναι σε ποιές αναλογίες: από ένα τρίτο το καθένα; Κάποια δείγματα λίγο περισσότερο από άλλα; Ακολούθησαν κι άλλες δοκιμές με όλα τα πιθανά σενάρια. Ανάμειξη, γευστική δοκιμή, αποτίμηση. Μετά από περίπου μιάμιση ώρα βγήκε…λευκός καπνός: το τελικό μπλέντ θα είχε σε ίσες αναλογίες και τα τρία επιλεγέντα βαρέλια.

Επόμενο βήμα: το περιεχόμενο και των τριών βαρελιών θα καταλήξει σε ανοξείδωτη δεξαμενή, θα φιλτραριστεί σε περίπτωση που υπάρχουν υπερβάλλουσες τανίνες και εν συνεχεία θα πάρει τον δρόμο της εμφιάλωσης. Κατόπιν θα παλαιώσει άλλους 18 μήνες στην φιάλη πρίν δοθεί στο κοινό του. Έχουμε ήδη μαρκάρει τα ημερολόγιά μας για να καπαρώσουμε τις πρώτες απ’ αυτές και να δούμε το αποτέλεσμα ενάμιση χρόνο μετά, αλλά και σε βάθος χρόνου.

Κλείνοντας να πούμε ότι ήταν μια συναρπαστική εμπειρία, άκρως διαφωτιστική – μάθαμε πολλά αλλά φυσικά απολαύσαμε και ένα ωραίο κρασί. Ή μήπως περισσότερα; Όπως και να ‘χει ευχαριστούμε πολύ Απόστολε, Λένγκα & Σίμο! Απ’ ότι φαίνεται πάλι πονοκέφαλος θα είναι και του χρόνου η επιλογή οινοποιείου για τις “Ανοιχτές Πόρτες”…