Γεια σας!

Υποκύψαμε κι εμείς στην μόδα των λιστών στο τέλος του χρόνου. Βέβαια, εμείς το κάναμε στην αρχή του επόμενου, αλλά όπως λένε… κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω τα πέντε αγαπημένα κρασιά, του καθενός της ομάδας, που δοκιμάσαμε μέσα στο 2017 – ασχέτως αν ήταν κρασιά της σοδειάς του 2016 ή παλαιότερα. Πάμε λοιπόν:

YAmani:

Δεν θα τα βάλω σε σειρά προτίμησης ή κάτι άλλο, παρά μια απλή παράθεση:

• Κτήμα Παπαγιαννάκου 2008: Ένα κρασί που δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες του Σαββατιανού. Το δοκιμάσαμε με 9 χρόνια στην πλάτη του, κατά την επίσκεψή μας στο οινοποιείο στο Μαρκόπουλο. Ο έντονος ξηροκαρπάτος χαρακτήρας του και το δροσιστικό του στόμα δεν μπορεί παρά να σε κερδίσει!
• Assyrtiko de Louros 2013 Magnum: Το δοκίμασα στο φετινό Οινόραμα και είναι μάλλον ο λόγος που αγάπησα το Ασύρτικο. Μαγεύτηκα από την πολύπλοκη μύτη του και από την τραγανή του οξύτητα. Ένα μαγικό κρασί, από έναν άνθρωπο που έφυγε νωρίς και άδικα…
• Weingut Robert Weil Tradition Riesling 2015: Εξαιρετικό δείγμα γερμανικού Riesling από έναν διάσημο οινοποιό. Πετρόλ νότες και λεμόνι στη μύτη, ενώ τα λίγα υπολειμματικά σάκχαρα στο κρασί εξισορροπούν δυναμικά την πολύ έντονη οξύτητα του κρασιού.
• Cabernet Franc 1974, Πειραματική οινοποίηση Γεροβασιλείου: Μαγικό κρασί 43 ετών! Αν και ίσως είχε περάσει το peak του, μαγική μύτη γεμάτη από μαρμελαδένια φρούτα, ξηρούς καρπούς και μέλια. Το στόμα καλά κρατούσε ακόμα, ενώ το έντονο κεραμιδί χρώμα, αν και προδίδει την ηλικία του κρασιού, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει. Και όλα αυτά από μια πειραματική οινοποίηση του (τότε ακόμα) φοιτητή Βαγγέλη Γεροβασιλείου.
• Νάουσα Μελιτζανή 2016: Το 2017 γνώρισα και δοκίμασα για πρώτη φορά το Κτήμα Μελιτζανή και μάλλον ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά. Τον Νοέμβριο επισκέφτηκα το κτήμα στη Νάουσα. Εκεί δοκίμασα πριν εμφιαλωθεί επισήμως την Νάουσα του 2016. Ένα εκπληκτικό κρασί από Ξινόμαυρο, με έντονα αρώματα βύσσινου στη μύτη και πολλές, επιθετικές αλλά ευχάριστες τανίνες στο στόμα. Μια πραγματική βόμβα γεύσης, που ζητά ένα έντονο φαγητό για να αναδείξει και να αναδειχθεί. Ένα κρασί με πολλά χρόνια μπροστά του.

Για να διαλέξω τα παραπάνω δυσκολεύτηκα αρκετά και άφησα αρκετά αγαπημένα απ’ έξω, από αγαπημένους παραγωγούς: Παπαργυρίου Blanc 2012, Παπαργυρίου Le Vigneron Grec 2016, Παλυβού Terra Leone Syrah 2009, Ναουσαία Φουντή 1998, Κτήμα Μπίζιου Cabernet Sauvignon & Αγιωργήτικο 2008, Κατώγι Αβέρωφ 1994 (!!!!) και πολλά άλλα!

YaMAni:

• Κτήμα Χρυσοχόου Bijoux

Ένα κοριτσίστικο, υπέροχα ελκυστικό ροζέ κρασί, με ζωηράδα και κομψότητα. Υπέροχο φραουλί χρώμα και μοσχάτη μύτη (λόγω της ποικιλιακής του σύνθεσης από Ξινόμαυρο και Μοσχάτο Αλεξανδρείας) με α αρώματα από  λουκούμι τριαντάφυλλο, καραμέλα και πετροκέρασο. Ανάλαφρη και δροσερή γεύση, γλυκόξινη ισορροπία στο στόμα, δροσερό και στιβαρό, με υποψία από τανίνες.

• Λυραράκης Δαφνί Ψαράδες 2015

Κρασί με έναν ιδιαίτερο και σπάνιο αρωματικό χαρακτήρα που το κάνει πραγματικά μοναδικό. Λαμπερό, λευκόχρυσο χρώμα. Το βασικό του άρωμα θυμίζει βότανα και δεν είναι τυχαίο που το λένε Δαφνί αφού οι παλιοί έδιναν όνομα στο σταφύλι με βάση τα γευστικά χαρακτηριστικά του όταν το έτρωγαν. Έτσι πήρε το όνομα του από το φυτό δάφνη, τα αρώματα της οποίας θυμίζει έντονα, μαζί με φασκόμηλο και άλλες βοτανικές νύξεις, αλλά και κάποια γλυκά και ανθικά αρώματα που θυμίζουν χρυσάνθεμο και εσπεριδοειδή. Στο στόμα δείχνει περισσότερο φρούτο και θυμίζει έντονα τσάι με λεμόνι.Πληθωρικό και ντελικάτο μαζί……

• Loosen, Wehlener Sonnenuhr Spätlese 2015

Ένα κρασί με τρομερά πολύπλοκη μύτη και γλυκά αρώματα από πυρηνόκαρπα φρούτα, ξύσμα πορτοκαλιού, ανθόμελου και χαρακτηριστική ορυκτότητα. Τα σάκχαρα στο στόμα αισθητά ισορροπούνται όμως άψογα από την υψηλότατη και κοφτερή οξύτητα. Απίθανο κρασί με τρομερή γευστική διάρκεια. Είναι αυτό που λέμε, έρωτας με την πρώτη γουλιά!

• Leroy Chassagne Montrachet Morgeot 2011

H πρώτη μου επαφή με τα μεγάλα γαλλικά κρασιά έμελλε να γίνει με αυτό το κρασί….Και φυσικά ήταν έρωτας κεραυνοβόλος! Μία Premier Cru λευκή Βουργουνδία από το διάσημο οινοποιείο Domaine Leroy,  κομψή, φινετσάτη, με  ισορροπία μαγική,  όμορφα τυπική αρωματικότητα και οξύτητα που δεν περνά απαρατήρητη. Πραγματικό παραμιλητό…

• Νάουσα Μελιτζανή 2016

Για άνθρωπο που δεν αγαπά τον έντονο ταννικό χαρακτήρα του Ξινόμαυρου, και μάλιστα ενός φρέσκου Ξινόμαυρου φανταστείτε πόσο με εντυπωσίασε το εν λόγω κρασί για να το συμπεριλάβω στη λίστα με τα 5 αγαπημένα μου! Ρουμπινί χρώμα και συγκλονιστικά αρώματα βύσσινου, βιολέτας, αποξηραμένων τριαντάφυλλων, γαρύφαλλων και νότες ντοματόπαστας, σε ένα κρασί πραγματικό δυναμίτη!

 YamaNI:

Ακολουθώντας τελευταίος (και καταϊδρωμένος!) τους υπόλοιπους δυο (οι οποίοι, σημειωτέον) πρόλαβαν και έγραψαν πολλά και από τα δικά μου αγαπημένα, είπα να διαφοροποιηθώ – μην ξαναδιαβάσετε τα ίδια:

• “Cotes du Rhone” 2013, E. Guigal, Ροδανός:

Ενα τυπικό χαρμάνι του Ροδανού από Syrah, Grenache & Mourvedre: τρομερή συμπύκνωση, μπαχάρια, κόκκινα φρούτα κι ένα σώμα όνειρο. Μαλακωμένες τανίνες… Το δοκίμασα συνοδεία ψητού αρνιού και η ανάμνηση της βελούδινης αίσθησης ακόμα με στοιχειώνει!

• “Sparkling Rose Demi-Sec”, SantoWines, Σαντορίνη:

Μετά το πρώτο λευκό αφρώδες ο Συνεταιρισμός πρωτοπορεί και με τον πρώτο ροζέ, ένα μπλέντ από 50% Μαντηλαριά και 50% Ασύρτικο. Ο οίνος βάσης προέρχεται από πρώιμο τρύγο στην περιοχή του Πύργου και μετά την αλκοολική ζύμωση, η δεύτερη ζύμωση (αυτή ντε που μας δίνει τις φυσαλίδες!) γίνεται σε ανοξείδωτες δεξαμενές. Φρέσκο, τραγανό, με κόκκινα φρούτα στο στόμα και την μύτη, ωραίο αφρισμό. Ιδανικό απεριτίφ αλλά και συνοδευτικό ενός τσιζκέικ φράουλα λόγου χάρη.

• “Μαυροτράγανο” 2015, Οινοποιία Γαβαλά, Σαντορίνη:

Πάνε περίπου 10 χρόνια όταν πρωτοδοκίμασα κρασί από Μαυροτράγανο: αυτό ήταν – κεραυνοβόλος έρωτας. Προσωπικά είναι η αγαπημένη μου ερυθρή ποικιλία. Αν συνεχίζετε να διαβάζετε τούτες τις αράδες (μονολογώντας “τούτος είναι παλαβός”) τότε να σας πω ότι καλύτερο εκπρόσωπό του κρασιού τα τελευταία δυο χρόνια θεωρώ αυτό του Γαβαλά: πολύπλοκο, ρωμαλέο, με νεύρο, τρομερές δυνατότες παλαίωσης αλλά όχι τραχύ. Σε αντίθεση με άλλα σαντορινιά μαυροτράγανα που θέλουν αρκετό χρόνο στην φιάλη για να πετάξουν από πανώ τους την “αγριάδα” τους, αυτό του Γαβαλά πίνεται και φρέσκο αν και σαφώς μετά από πέντε χρόνια θ’ αρχίσει να δείχνει την πραγματική του κλάση. Νότες σοκολάτας, καφέ, μαύρα ώριμα φρούτα, καλή δομή και μπόλικες τανίνες.

• Κτήμα Μουσών, “Μούχταρο” 2015, Θήβα:

Σπάνια ερυθρή ποικιλία που αναβίωσε η οικογένεια Ζαχαρία στην Άσκρη Θηβών. Φρουτώδες, με καλό σώμα & δομή, γήινες και ζωικές νότες και καλές δυνατότες παλαίωσης. Ένα κρασί έκπληξη, που σηκώνει καλό φαγητό και μπορεί (στο κατάλληλο ποτήρι) να βγάλει τον ντελικάτο εαυτό του. Προσωπικά πιστεύω έχουμε πολλά να δούμε απ’ αυτήν την ποικιλία στο μέλλον.

• Οινοποιητική Λειψών, “Ανεμόμυλος” 2016, Λειψοί:

Ναι, δεν διαβάζετε λάθος: η οινική μου ανακάλυψη στο Οινόραμα του 2016. Δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του οινοποιείου, πολλώ δε μάλλον τα κρασιά του. Εδώ μιλάμε για μια λευκή οινοποίηση της ερυθρής ποικιλίας Φωκιανό: λιπαρό στόμα, φυτική μύτη με πράσινα & πυρηνόκαρπα φρούτα. Κρασί πασπαρτού, τόσο ως απεριτίφ αλλά συντροφιά αρκετών μεσογειακών πιάτων. Το αγάπησα αμέσως και ανυπομονώ να δω τις μελλοντικές οινοποιήσεις απ’ το μικρό αλλά θαυματουργό οινοποιείο των Λειψών!