Οι γραμμές αυτές γράφονται ενώ προσπαθούμε να στεγνώσουμε απ’ την ασταμάτητη βροχή που φάγαμε όλη μέρα… Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω όμως. Τί είναι το Taste of Athens; Είναι η “μεγαλύτερη διεθνής πλατφόρμα γαστρονομικών φεστιβάλ, που δραστηριοποιείται σε 20 και πλέον μεγάλες μητροπόλεις του πλανήτη” με τα λόγια των ίδιων των διοργανωτών. Συνοπτικά είναι ένα φεστιβάλ που συμμετέχουν εστιατόρια και σεφ υψηλής μαγειρικής, προσφερόμενα εν είδει street food, σερβίροντας όμως τα εμβληματικά πιάτα που προσφέρουν και στο εστιατόριό τους σε σαφώς πιο ανταγωνιστικές τιμές. Αλλά: επειδή απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό (λάτρες της υψηλής γαστρονομίας) υπάρχει εισιτήριο εισόδου στον χώρο της εκδήλωσης, παράπλευρες εκδηλώσεις και γενικώς επιδιώκεται να καταστεί μια γιορτή της υψηλής γαστρονομίας. Φέτος είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται στην χώρα μας. Είχε διαφημιστεί στον Τύπο και το ραδιόφωνο επαρκώς και είχε δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες. Συνοπτικά:

• Χώρος διεξαγωγής: στο αίθριο του ΚΠΙΣΝ.
• Ημερομηνίες διεξαγωγής: 27-30/9/2018.
• Ελεγχόμενη είσοδος με εισιτήριο και προκαθορισμένα 2 sessions ανά ημέρα. Το εισιτήριο ίσχυε για την συγκεκριμένη ημερομηνία (σε περίπτωση προαγοράς).

Ως εδώ όλα καλά. Μας ήρθε όμως ο Ξενοφώντας, στα χνάρια του οποίου μας κουβαλήθηκε και ο Ζορμπάς και γίναν όλα κουλουβάχατα. Ακυρώθηκε η διεξαγωγή στις 27, 28 & 29 – ορθώς και απολύτως φυσιλογικά – και μετατέθηκε για τις 30/9 και 1 & 2/10. Πώς να τα βάλεις με τα καιρικά φαινόμενα; Πρώτη λοιπόν μέρα η Κυριακή 30/9 – τότε βρεθήκαμε κι εμείς. Εν μέσω δυνατής, ακατάπαυστης σχεδόν βροχής, αλλά ικανοποιητικής ανταπόκρισης του κόσμου. Προφανώς το κλίμα γιορτής είχε πάει περίπατο όταν όλοι οι παρευρισκόμενοι, μουσκεμένοι μέχρι το κόκαλο, τριγύριζαν με τις ομπρέλες τους. Δοκιμάσαμε αρκετά ενδιαφέροντα πιάτα (αχ Νουρνόγλου με το φουα γκρά σου και Πέσκια με το ταρτάρ σουτζουκάκι!) αλλά δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι η διοργάνωση έμπαζε: και νερά και σε αρτιότητα. Και για τα μεν πρώτα δεν μπορεί κανείς να προσάψει τίποτα στους διοργανωτές αλλά για τα δεύτερη καλό θα ήταν να ληφθούν υπόψη κάποιες παρατηρήσεις για τις υπόλοιπες μέρες και (φυσικά) για του χρόνου. Τί εννοούμε;

1. Ο χώρος αποδείχθηκε εντελώς ακατάλληλος σε περίπτωση βροχής: λάσπη παντού και δεν υπήρχε πρόβλεψη για ξύλινα ντεκ δημιουργίας διαδρόμων όπου τουλάχιστον οι επισκέπτες δεν θα έμοιαζαν με λασπωμένους αγρότες που πάνε στα μποστάνια τους. Θα μου πείτε “και τί φταίνε που έβρεχε;”. Δεκτό. Τότε ας το ακύρωναν εντελώς (είχαν ήδη ακυρώσει τις προηγούμενες 3 μέρες και άλλωστε υπήρχε σαφής και έγκαιρη πρόβλεψη για ισχυρές βροχοπτώσεις ΚΑΙ την Κυριακή) ή ας είχαν λάβει τα μέτρα τους. Όταν πηγαίνεις σε μια εκδήλωση αυτού του βεληνεκούς, έχοντας πληρώσει 15 ευρώ μόνο για την είσοδο, περιμένεις ότι οι διοργανωτές θα σέβονται στοιχειωδώς τους επισκέπτες (ακόμα περισσότερο αυτούς που αψηφώντας την βροχή επέλεξαν να δώσουν το παρών!) εξασφαλίζοντάς τους τουλάχιστον μια αξιοπρεπή πρόσβαση (ναι είχαμε πάει αποφασισμένοι ότι θα βραχούμε αλλα όχι ότι θα τσαλαβουτάμε μέσα σε λακούβες με νερά και λάσπες μέχρι τον αστράγαλο!).
2. Φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν συμμετέχουν κάθε μέρα όλα τα δηλωθέντα εστιατόρια. Αυτό όμως δεν είχε ανακοινωθεί ούτε στο σάιτ ούτε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Αν κάποιος δηλαδή ήθελε να δοκιμάσει τα πιάτα συγκεκριμένου σεφ έπρεπε να παίξει ζάρια. Θυμηθείτε δε ότι τα εισιτήρια σε προαγορά ήταν για συκεκριμένες μέρες. Μπορεί δηλαδή να είχες αγοράσει τον Ιούνιο (με βάση τις συμμετοχές που είχαν ανακοινωθεί από νωρίς) για να ανακαλύψεις τελευταία στιγμή ότι… την μέρα που πήγες δεν συμμετείχε το εστιατόριο που διακαώς επιθυμούσες να δοκιμάσεις. Μπίνγκο!
3. Δεν υπήρχε χώρος με στάντ ή τραπέζια προστατευμένα απ’ την βροχή (μόνο τα VIP). Αποτέλεσμα; Έτρωγες πιάτα υψηλής γαστρονομίας όρθιος, σαν βρόμικο στην Μαβίλη. Συγγνώμη αλλά είπαμε, η είσοδος μόνο ήταν 15 ευρώ και τα πιάτα στοίχιζαν 3, 6, 9 και 12 ευρώ. Ε νομίζω έχεις κάποιες παραπάνω απαιτήσεις….
4. Ακόμα και καλός να ήταν ο καιρός τα υπαίθρια τραπέζια ήταν λιγοστά. Νομίζω ότι ένα από τα βασικά σημεία της υψηλής γαστρονομίας είναι η αργή απόλαυση. Και στην συγκεκριμένη διοργάνωση, ακόμα και με έναστρο ουρανό η ορθοστασία φάνταζε μάλλον αναπόφευκτη (και δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς πραγματικά να απολαύσεις ένα πιάτο υψηλής γαστρονομίας όρθιος, ανάμεσα σε ανθρώπους που σε σπρώχνουν για να παραγγείλουν και προσπαθώντας να ακροβατήσεις με επιδεξιότητα κρατώντας με το ένα χέρι ομπρέλες, τσάντες κτλ. και με το άλλο το χάρτινο πιάτο με το πολύτιμο περιεχόμενό του!).
5. Και ένα τελευταίο: τα ποτήρια για το κρασί ήταν πλαστικά (!!!). Συγγνώμη αλλά με την εμπειρία διεξαγωγής τόσων εκθέσεων κρασιού (όπου με πολύ χαμηλότερο κόστος εισιτηρίου σε προμηθεύουν με ένα γυάλινο ποτήρι γευσιγνωσίας) η προμήθεια γυάλινων ποτηριών, υπό τέτοιες συνθήκες και οργάνωση, θα φάνταζε αυτονόητη. Λεπτομέρειες θα μου πείτε… Νόμιζα, όμως, ότι μιλάγαμε για υψηλή γαστρονομία!

Οι γραμμές αυτές δεν γράφονται με κακία – το αντίθετο. Γράφονται μόνο με ενδιαφέρον και σε μια προσπάθεια να βελτιωθούν οι εμφανείς αδυναμίες. Είμαστε χαρούμενοι που ένα τόσο σημαντικό γαστρονομικό γεγονός ήρθε και στην Χώρα μας αλλά οι λεπτομέρειες παίζουν σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα σε μια εκδήλωση με αυτό το prestige. Ελπίζουμε οι υπόλοιπες μέρες να κυλήσουν πιο ομαλά (και στεγνά!) και ευελπιστούμε του χρόνου να επαναληφθεί η διοργάνωση ακόμα πιο άρτια. Μόνο που αν μιλάμε πάλι για τέλη Σεπτέμβρη (με την αστάθεια του καιρού να σκοράρει υψηλά) καλό θα ήταν ο περιβάλλοντας χώρος να έχει την κατάλληλη υποδομή για να μην πνιγούν ξανά στην λάσπη οι καλές προθέσεις διοργανωτών και συμμετεχόντων!