Βρισκόμαστε στην πιο οργασμική οινικά περίοδο της Αθήνας. Βοροινά, Πελοποννησιακά και η κορωνίδα όλων, το Οινόραμα. Είναι η περίοδος που όλοι οι Έλληνες οινοποιοί δίνουν ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας.

Πιστοί κι εμείς στο ραντεβού (sic) επισκεφθήκαμε και φέτος τα Bοροινά. Η αλήθεια ότι μετά την περσινή Δευτεριάτικη αποτυχία σε μια μικρή αίθουσα του Χίλτον, επέστρεψαν φέτος Kυριακή και μάλιστα στην άνετη άιθουσα της Μεγάλης Βρεττανίας.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από 3 χρόνια που επισκεπτόμαστε συστηματικά εκθέσεις κρασιών, λίγες είναι οι οινοποιητικές ζώνες της Ελλάδας στις οποίες δεν έχουμε δώσει την βαρύτητα που τους αναλογεί. Θες ότι συνήθως κινούμαστε προς Πελοπόννησο μεριά, θες η αγάπη μας για τον Σαντορινιό αμπελώνα δεν έχουμε δώσει τη δέουσα προσοχή στην Δράμα (και στην Καβάλα).

Έχοντας τα παραπάνω υπόψη μας, δοκιμάσαμε τα άπαντα από τα Κτήματα Τέχνη Οίνου, Παυλίδης και Βιβλία Χώρα και πραγματικά ξαναθυμηθήκαμε για ποιόν λόγο γίνεται τόσος ντόρος για τα κρασιά της περιοχής αυτής. Έχοντας ξεχωρίσει το “Ήδυσμα Δρυός Chardonnay” από το Τέχνη Οίνου, τον “Λευκό Όβηλο” από τη Βιβλία Χώρα αλλά και το “Tempranillo” του Παυλίδη, προχωρήσαμε να δοκιμάσουμε κι άλλα οινοποιεία.

Γρήγορη στάση στο Κτήμα Κατσαρού για δοκιμή του περίφημου Bordeaux Blend του Κτήματος, με τον ομώνυμο τίτλο, συνέχεια με το αγαπημένο μας κτήμα Φουντή – αχ αυτή η ρουστικ “Ναουσαία”- από την (πού αλλού;) Νάουσα, για να περάσουμε και από το Μέτσοβο, για να δοκιμάσουμε το κρασί που παράγει ο πρώτος ελληνικός αμπελώνας με Cabernet Sauvignon, αλλά και για να δούμε πώς είναι ένα ορεινό Pinot Noir στην Ελλάδα: αναφερόμαστε στο Κτήμα Αβέρωφ φυσικά.

Επιστροφή στην Μακεδονία και πέρασμα από τη Σιάτισα και το Κτήμα Δύο Φίλοι. Εκεί ακριβώς ήταν και το πιο εντυπωσιακό κρασί της βραδιάς για εμάς. Ένα Ξινόμαυρο από ιδιαίτερα παλιά κλίματα. Ένα κρασί με πολύ λιγότερες ταννίνες από το Pinot Noir του ίδιου τερουά (!). Και βέβαια δεν χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε για άλλη μια φορά τα γλυκά του Κτήματος. Αν δεν έχετε δοκιμάσει το “Κελάρι του Ταπνού” κάντε το άμεσα. Με την τεχνική του απλώματος των σταφυλιών στη σκιά, για να στεγνώσουν στον αέρα. Ίσως το “Vinsanto” της Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Για να κλείσουμε την περιηγησή μας, καταλήξαμε στο “Κτήμα Φλοριάν”, από τη Θεσσαλονίκη, ένα οινοποιείο που πρώτη φορά είχαμε ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα κρασιά του. Βρήκαμε τουλάχιστον ενδιαφέρον το Syrah του, ενώ και η δουλειά που γίνεται στα υπόλοιπα κρασιά τούς δείχνουν ότι γίνεται σοβαρή & συστηματική δουλειά εκεί.

Και βέβαια Βοροινά δεν είναι μόνο η γευστική δοκιμή των κρασιών. Υπάρχουν και παράλληλες εκδηλώσεις. Έτσι, στα πλαίσια των Βοροινών πραγματοποιήθηκε ο τελικός για την ανάδειξη του καλύτερου έλληνα Σομελιέ, τίτλο που κέρδισε φέτος ο Άρης Σκλαβενίτης. Επίσης πραγματοποιήθηκε και ένα πολύ ενδιαφέρον Μάστερκλας με τον Γιάννη Καρακάση, για το οποίο θα διαβάσετε σε λίγο, από ετούτο εδώ το ιστολόγιο!