Μπορεί να σας φαίνεται προβοκατόρικος ο τίτλος του άρθρου μας, αλλά όσοι βρεθήκατε μαζί μας στο masterclass που διοργάνωσε ο Γιάννης Καρακάσης MW και παρουσίασε μαζί με την Caro Maurer MW, δεν θα έχετε παρά να συμφωνήσετε μαζί μας.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Το σκηνικό: Γνωστό ξενοδοχείο, x-υπουργείο στο κέντρο της Αθήνας.

Χρόνος: Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019, 18:00

Πρωταγωνιστές: 11 Riesling, 12 Ασύρτικα

Δεύτεροι ρόλοι: Γιάννης Καρακάσης MW, Caro Maurer MW, περισσότεροι από 50 οινόφιλοι

Σκηνή 1η: Εισαγωγή στο Riesling. Η Caro παρουσιάζει πολύ βασικές πληροφορίες για το Γερμανικό κρασί, τι είναι το VDP (καθώς και το αντίστοιχο γερμανικό σύστημα κατηγοριοποίησης των κρασιών σε Crus ) καθώς και διάφορα άλλα στοιχεία για το έδαφος και το υπέδαφος.

Συνέχεια με την δοκιμή 4 φοβερών riesling. Διαφορετικά στυλ με, καθαρά προσωπική ματιά, καλύτερο των 4 το “Von Winning”: φρούτο, όγκος, οξύτητα και φινέτσα, δίνουν ένα καταπληκτικό συνδυασμό. Ένα κρασί μόλις (για τα δεδομένα του Γερμανικού Ρίσλνιγκ) νεότατο – μόνο 4 χρόνια μακριά από τον τρύγο.

Σκηνή 2η: Εισαγωγή στο Ασύρτικο. Το μικρόφωνο στον Γιάννη και ξεκινάμε μια μικρή περιήγηση στην Σαντορίνη (αν και η δοκιμή εδώ περιείχε και 2 Ασύρτικα εκτός νησιού). Παρουσίαση και κάποιων αμπελοτοπιών που οι οινοποιοί της Σαντορίνης πιστεύουν ότι δίνουν ξεχωριστά/ ιδιαίτερα αποτελέσματα όπως: ο Λούρος, ο Πύργος, ο Καβαλιέρος και μερικά ακόμα.

4 Ασύρτικα στα ποτήρια μας τώρα. Ξεχωρίσαμε το “Wild Ferment” της Γαίας: πολύπλοκη μύτη, ανθικό και ορυκτό, με λιγότερο βαρέλι από τις άλλες χρονιές, καθώς ένα περίπου 10% του κρασιού έχει οινοποιηθεί σε τσιμεντένιες δεξαμενές. Πολύ θετική εντύπωση μας έκανε και το “Sur Lie” από το οινοποιείο Βρυνιώτης. Εξαιρετική δουλειά, με πολύ μέλλον.

Σκηνή 3η ή Αλλιώς: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τα μικρόφωνα κάτω και βγαίνουν στην σκηνή σκεπασμένα μπουκάλια για ένα τυφλό flight. Όλοι με τα ποτήρια ανά χείρας και ξεκινάει η μάχη.

Αρκετοί μάντεψαν σωστά, σ’ ένα ομολογουμένως δύσκολο έργο. Οι υψηλές οξύτητες και των δύο σταφυλιών, καθώς και η ορυκτότητα και η μεταλλικότητά τους, κάνει την αναγνώριση δύσκολη. Καλύτερο όλων, αν και ουσιαστικά βρεφοκτονία, ένα “Morstein” 2018, του Wittmann. Δεύτερο, για εμένα, ο “Πυρίτης” του Καραμολέγκου, από το σωτήριο έτος 2017.

Σκηνή 4η: Η γοητεία της ηλικίας. Μικρόφωνο πάλι στην Caro για να εξηγήσει το δυναμικό παλαίωσης των Riesling και εν συνεχεία στον Γιάννη για το αντίστοιχο των Ασύρτικων.

Στα των δοκιμών, 2 βρεφικά Ρίσλινγκ στα ποτήρια μας, από το 2014. Όπως εξήγησε η Caro, δύσκολα να βρεις μαζικά πιο παλιά Ρίσλινγκ, καθώς τα οινοποιεία της VDP δύσκολα ξεπερνούν τις 150.000 φιάλες. Πρώτη εντύπωση, η απίστευτα μεγάλη απόκλιση στο χρώμα μεταξύ των κρασιών. Ενώ τα Ρισλινγκ ήταν όλα ανοιχτόχρωμα, τα Ασύρτικα (ένας Γαβαλάς 2014 και ένας Μπουτάρης 2008) είχαν αρχίσει να δείχνουν τα χρονάκια τους, τόσο στο χρώμα όσο και στο στόμα. Ο Αργυρός του 2014 κρατούσε φρέσκος ακόμα.

Εμείς αγαπήσαμε ένα Dönnhoff του 2014 και από τα Ασύρτικα, η μεγάλη μας αδυναμία, ο Γαβαλάς. Κρατούσε εξαιρετικά στο στόμα αλλά με τα δευτερογενή αρώματα να αναπτύσσονται έντονα.

Σκηνή 5η: Κλείσιμο του έργου. Το γλυκό άγγιγμα. Είναι γνωστό ότι αυτή η μεγαλή οξύτητα των δύο σταφυλιών μπορεί να δώσει εξαιρετικούς γλυκούς οίνους. Μικρόφωνο στην Caro, και επεξήγηση των διαφορών των Kabinnett, Auslese, Beerenauslese (BA) και Trockenbeerenauslese (TBA) στα επίπεδα σακχάρων, ενώ στα ποτήρια μας κέρδισε πολύ το άρωμα του Bockstein Kabinett του Nick Weis, από το 2017.

Πέρασμα στα Vinsanto, από Αργυρό και Χατζηδάκη, όπου νομίζω ότι πραγματικά το Ελληνικό σταφύλι δεν έχει αντίπαλο, όσο και καταπληκτικά γλυκά κρασιά και αν κάνουν οι Γερμανοί. Η αρωματική πολυπλοκότητα και το απίστευτο στόμα δίνουν κρασιά παγκόσμιας κλάσης.

Δεν είναι τυχαίο που κατά την πρόσφατη επίσκεψη των 18 (αν δεν έχασα το μέτρημα!) MW στην Ελλάδα δοκίμασαν ένα Vinsanto του 1947. Αυτό και μόνο δείχνει που μπορεί να φτάσει αυτό το κρασί.

Και κάπου εδώ η σεμνή (;) τελετή έλαβε τέλος.

Εν κατακλείδι, εξαιρετικά παρουσιασμένη και δομημένη παρουσίαση των κρασιών. Πέραν των γλυκών, νομίζω ότι η δυναμική του Ρίσλινγκ υπερέχει του Ασύρτικου, τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σίγουρα όμως η δουλειά που εξελίσσεται στην Σαντορίνη θα μας δώσει ακόμα μεγαλύτερα κρασιά στο μέλλον, που θα κοντράρουν στα ίσια τα Γερμανικά Ρισλινγκ.