Η Ισλανδία είναι ένα μια νησιωτική ευρωπαϊκή χώρα. Είναι η πιο αραιοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης, ενώ η πρωτεύουσά της, το Ρέικιαβικ, είναι η βορειότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ουκ ολίγες πρωτιές, όπως βλέπετε.
Και σαν να μην της έφταναν όλα αυτά, είναι και η χώρα που επισκέφθηκα πριν από από 1,5 χρόνο και μαγεύτηκα από τα υπέροχα τοπία της. Μην ρωτήσετε ποια πρωτιά προέκυψε από αυτό, γιατί η απάντηση είναι καμιά!
Αυτές μου τις εντυπώσεις θα προσπαθήσω να σας περάσω στο κείμενο που ακολουθεί. Η εξιστόρηση των εντυπώσεων αλλά και τον πεπραγμένων μου στην Ισλανδία δεν ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο σε ότι έχει να κάνει με τη χώρα, παρά ακολουθεί μια καθαρά χρονολογική παράθεση των σημείων της χώρας που επισκεφθήκαμε.
Μέρα 1η:
Άφιξη στο Ρέικιαβικ στη 1 περίπου τη νύχτα (νύχτα για τα δικά μας δεδομένα, όχι και τόσο για του Ισλανδούς) και κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, αφού νοικιάσαμε ένα βαν (ήμασταν 8, επομένως η κατάσταση απαιτούσε δραστικά μέτρα).
Η αναζήτηση πρωινού αποτελούσε την πρώτη προτεραιότητα κάθε ημέρας, πολύ περισσότερο δε της πρώτης μας ημέρας στην πόλη, μετά την ολονύκτια ταλαιπωρία μας να φτάσουμε στο νησί.
Με μοναδικό μας όπλο τα γνωστά διαδικτυακά foursquares και googlemaps, ξεκίνησε η οδύσσεια αναζήτησης πρωινού. Ευτυχώς τελείωσε γρήγορα, αφού αμέσως βρήκαμε το Kaffitár. Πολύ ωραίος καφές, σε ένα σκανδιναβικού τύπου self-service μαγαζί με ωραίες επιλογές για φαγητό. Αν πότε το επισκεφθείτε, δοκιμάστε τα σάντουιτς αλλά και το προζυμένιο ψωμί με το φυστικοβούτυρο.
Συνέχεια της ημέρας μας με επίσκεψη στον επιβλητικό λουθηρανικό ναό Hallgrimskirkja, που δεσπόζει στην Παλιά Πόλη του Ρέικιαβικ. Με ύψος που φτάνει τα 74,5 μέτρα είναι από τα ψηλότερα κτήρια της Ισλανδίας και βέβαια ένα από τα διασημότερα της πρωτεύουσας. Εκεί, με ένα μικρό αντίτιμο, μπορείτε να ανεβείτε και στο καμπαναριό, ώστε να θαυμάσετε περιμετρικά αυτού τη θέα σε ολόκληρη την πόλη.
Η θέα της πόλης από το πύργο της Εκκλησίας
Περπάτημα μέχρι τη λίμνη Tjörnin, με τις διάσημες πάπιες, πέρασμα από τις εκθέσεις μέσα στο δημαρχείο και από την πλατεία Ingólfur (όπου υπάρχουν και 2 μαγαζιά για “βρώμικο” φαγητό – αλλά αυτά στη συνέχεια).
Ο κεντρικός δρόμος της παλιά πόλης είναι o Laugavegur. Προς το απόγευμα, το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού είναι κλειστός για τα αυτοκίνητα, επομένως μπορείτε να απολαύσετε ανενόχλητοι τις βόλτες σας εκεί. Θα βρείτε εστιατόρια, μαγαζιά με σουβενίρ, μικρούς φούρνους. Στην αρχή του δρόμου αυτού, προς την κατεύθυνση του λιμανιού, θα δείτε και το Πρωθυπουργικό γραφείο. Ψάξτε το, γιατί τα μεγέθη στην Ισλανδία είναι διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει εμείς στην Ελλάδα, και θα εντυπωσιαστείτε από την απλότητά του.
Πρώτη μέρα στο νησί και κάπου εκεί τελειώνει η μέρα μας, αφού όμως επισκεφθήκαμε τοπική παμπ για να δούμε τον τελικό του Champions League. Και κάπου εκεί ξεκινάει το road trip μας.
Μέρα 2η:
Είχαμε ήδη σχεδιάσει το ταξίδι μας, πριν ακόμα φτάσουμε στο νησί. Το πλάνο μας ήταν να κάνουμε το γύρο του νησιού, ακολουθώντας τον δρόμο με αριθμός 1, ο οποίος αποκαλείται και Ring (δακτυλίδι), αφού ξεκινάει και καταλήγει στο ίδιο σημείο.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από το Ρέικιαβικ με κατεύθυνση ανατολικά. Πρώτη στάση ο εντυπωσιακός καταρράκτης Seljalandsfoss, όπου φτάνεις μετά 1:30 ώρα διαδρομή από το Ρέικιαβικ. Βρίσκεται περί τα 200 μέτρα μακριά από τον κεντρικό δρόμο και είναι ορατός από αυτόν καθώς τον διασχίζετε.
Ο Seljalandsfoss είναι ο μοναδικός, από τους καταρράκτες που επισκεφθήκαμε, που σας δίνει την δυνατότητα να περάσετε πίσω από αυτόν, από ένα πολύ μικρό (αλλά πολύ ασφαλές κατά τα άλλα) μονοπάτι. Ετοιμαστείτε για τις πρώτες φωτογραφίες σας που θα κόβουν την ανάσα!
Και μιας και είστε εκεί, μη παραλείψετε να περπατήσετε στο μονοπάτι από τα αριστερά του καταράκτη. Σε λιγότερο από 10 λεπτά περπάτημα, μην σας πω και 5 λεπτά, θα βρείτε εκεί έναν μικρότερο κρυφό καταρράκτη, τον Gljúfrabúi, πίσω από βράχους. Οι τολμηροί μπορούν να βγάλουν τα παπούτσια τους και να δοκιμάσουν να περάσουν στην εσωτερική μεριά και να τον απολαύσουν από εκεί.
Φεύγοντας από αυτή τη στάση, η επόμενη είναι ο εξίσου εντυπωσιακός, ίσως και εντυπωσιακότερος Skógafoss. Αρκετά διαφορετικός και πιο ορμητικός από τον προηγούμενο, δυστυχώς δεν θα μπορέσετε να περάσετε πίσω του. Παρ’ όλα αυτά μην παραλείψετε να ανεβείτε τις, ομολογουμένως αρκετές σε πλήθος, σκάλες για να φτάσετε στην κορυφή του καταρράκτη. Εντυπωσιακή πανοραμική θέα του καταρράκτη, από επάνω μέχρι κάτω στην μικρή εξεδρούλα. Μην παραλείψετε, όταν θα φτάσετε στην εξέδρα, να περπατήσετε και να ακολουθήσετε αντίστροφα την ροή του ποταμού που δημιουργεί τον Skógafoss.
Επίσης, στο σημείο που καταλήγουν τα νερά του καταρράκτη, μπορείτε να πλησιάσετε αρκετά κοντά στο ορμητικό νερό. Εμείς, νιώθοντας τολμηροί, το προσπαθήσαμε. Φτάσαμε κοντά, αλλά όπως καταλαβαίνετε, γίναμε μούσκεμα!
Τα νερά πριν τον καταρράκτη 
Πανοραμική άποψη από την πάνω μεριά του Καταρράκτη
Επόμενη στάση: Sólheimajökull. Μην ζητήσετε να σας τον προφέρω, η γλώσσα μου θα δεθεί κόμπος. Πρόκειται για ένα παγετώνα που μπορείτε πολύ εύκολα να επισκεφθείτε. Βγαίνοντας από τον κεντρικό δρόμο, στα 2 με 3 χιλιόμετρα πολύ εύκολης διαδρομής σε χωματόδρομο, θα βρεθείτε στο χώρο στάθμευσης. Από εκεί αναλαμβάνουν τα ποδαράκια σας. Μετά από περίπου 5 με 10 λεπτά περπάτημα, δίπλα στη λίμνη θα βρεθείτε στις παρυφές του παγετώνα. Δεν θα σας δώσουμε ακριβείς οδηγίες περαιτέρω, καθώς η μορφή του αλλάζει συνεχώς. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας, η “γλώσσα” του παγετώνα έχει τραβηχτεί αρκετά προς τα πίσω.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να μην προχωρήσετε προς τον παγετώνα χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και οδηγό. Περισσότερα γι’ αυτά παρακάτω, όπου θα σας διηγηθούμε την δική μας ανάβαση στον παγετώνα.
Κλείνοντας την ημέρα μας, φτάσαμε κοντά στο χωριό Vik, με τους μόλις 270 κατοίκους. Εκεί βρίσκονται 2 διάσημες παραλίες της Ισλανδίας. Πρώτα πρώτα η Dyrhólaey. Μαύρη άμμος να καλύπτει τα πάντα με εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Δείτε τις διάσημες αψίδες που σχηματίζουν τα βράχια.
Αν έχετε χρόνο και όρεξη και βέβαια αν ο καιρός βοηθάει (σε εμάς δεν βοηθούσε καθόλου), μπορείτε να περπατήσετε μέχρι και τον διάσημο φάρο. Αν πάλι δεν μπορείτε, μην ανησυχείτε, μπορείτε να ανεβείτε με το αυτοκίνητο. Εμείς το κάναμε την επόμενη μέρα, με εντελώς διαφορετικές καιρικές συνθήκες, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες παρακάτω.
Εντυπωσιακό το γεγονός ότι το σημείο αυτό αποτελεί το νοτιότερο σημείου του νησιού και σε μια νοητή ευθεία (δηλαδή στον αντίστοιχο μεσημβρινό) δεν παρεμβάλλεται τίποτα άλλο στον Ατλαντικό ωκεανό παρά μόνο η Ανταρκτική!
Απέραντες παραλίες 
Διάσημοι σχηματισμοί στους Βράχους 
Βράχος στη θάλασσα 
Ο διάσημος φάρος 
Κλείνοντας αυτή τη μέρα, και παρά την προσπάθειά μας να φάμε σε ένα από τα εστιατόρια του χωριού που μας είχαν προτείνει, αυτό δεν στάθηκε δυνατό, καθώς ήταν γεμάτο και δεν βρήκαμε θέση. Έπρεπε να το έχουμε προβλέψει και να κάνουμε κράτηση (!). Από τα υπόλοιπα, κανένα δεν μας γέμισε το μάτι.
Αλλαγή πλάνων και επίσκεψη, για ανεφοδιασμό, στο τοπικό σούπερ μάρκετ. Εκεί συναντήσαμε έναν, από τους ελάχιστους, Έλληνες της Ισλανδίας να εργάζεται στο σούπερ μάρκετ στο Vik, γιατί, ως γνωστόν, παντού υπάρχει ένας Έλληνας. Επιστροφή στο δωμάτιο μας με την όμορφη θέα προς τις παραλίες.
Ημέρα 3η:
Συνέχεια στην εκδρομή μας και σειρά έχει η δεύτερη παραλία, η Reynisfjara. Οι πασίγνωστοι σχηματισμοί – στήλες με σχήμα εξάγωνο – από βασάλτη σε αυτή την παραλία καθώς και η μαύρη άμμος συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο τοπίο. Μην διστάσετε να ανεβείτε σε μια από αυτές τις στήλες και να φωτογραφηθείτε. Το κάνουν άλλωστε όλοι.
Όμως τα αξιοθέατα δεν σταματούν εδώ. Η παραλία φημίζεται και για τους δύο βράχους που εξέχουν από το νερό. Οι θρύλοι λένε ότι πρόκειται για 2 τρολ που τραβούσαν καράβια στη στεριά, τα οποία έμειναν εκεί μέχρι αργά τη νύχτα και καθώς ξημέρωσε μετατράπηκαν σε βράχους και έμειναν εκεί, για πάντα πετρωμένοι.
Αν όμως θέλετε και λίγο περιπέτεια, στην άκρη της παραλίας θα βρείτε μερικούς βράχους. Αν τους σκαρφαλώσετε με προσοχή (δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο) θα βρεθείτε σε σημείο όπου η θέα των δύο βράχων θα σας αποζημιώσει.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται με τα κύματα στην εν λόγω παραλία. Μην πάτε κοντά και σας παρασύρουν προς τα μέσα, συμβαίνει περισσότερο συχνά από όσο θα νομίζατε.
Συνεχίσαμε την πορεία μας από την παραλία προς τον επόμενο σταθμό μας που δεν ήταν άλλος από το χωριό Höfn, που βρίσκεται στο ανατολικό κομμάτι του νησιού.
Πριν φτάσουμε εκεί, περάσαμε από τη λίμνη Jökulsárlón, στις παρυφές του παγετώνα Vatnajökull – ο οποίος καλύπτει το 14% περίπου της επιφάνειας του νησιού. Η λίμνη έχει δημιουργηθεί από τα παγόβουνα που αποκόπτονται από τον παγετώνα. Έχει επιφάνεια περίπου 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο καθώς ο παγετώνας συνεχώς υποχωρεί. Η λίμνη επικοινωνεί με τη θάλασσα και έτσι το χειμώνα δεν παγώνει.
Εκτός από τις βόλτες που μπορείτε να κάνετε στην ακτή της λίμνης, υπάρχουν 2 ειδών δραστηριοτήτων που μπορείτε να απολαύσετε. Η μία είναι μια διαδρομή περίπου 40 λεπτών, με αμφίβιο όχημα στη λίμνη, η οποία όμως δεν φτάνει και πολύ κοντά στα παγόβουνα που υπάρχουν στη λίμνη. Στο πλαίσιο αυτής – αυτήν επιλέξαμε κι εμείς – θα σας δώσουν να κρατήσετε κομμάτια από τον παγετώνα, αλλά θα σας δώσουν και να τον δοκιμάσετε.
Επίσης θα σας αναφέρουν ότι εδώ γυρίστηκε το 2001 και μια εντυπωσιακή σκηνή με αυτοκίνητα από την ταινία “Die another day” του James Bond. Αν τώρα αναρωτηθείτε γιατί στην ταινία η λίμνη είναι παγωμένη ενώ όταν εμείς την επισκεφθήκαμε δεν ήταν (και γενικά δεν είναι) η απάντηση είναι απλή και βέβαια βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα. Η λίμνη επικοινωνεί με την θάλασσα μέσω ενός πολύ μικρού ανοίγματος (θα το δείτε, καθώς οδηγώντας, θα περάσετε από πάνω του). Όταν η επικοινωνία είναι ανοικτή, τότε το θαλασσινό νερό μπαίνει στην λίμνη και αλλάζει (χαμηλώνει) το σημείο πήξης και συνεπώς το νερό δεν παγώνει. Για τις ανάγκες του γυρίσματος, κλείσανε τη δίοδο προς τη θάλασσα, και έτσι μετά από λίγο το νερό πάγωσε.
Η δεύτερη επιλογή για τη λίμνη είναι βόλτα με φουσκωτή βάρκα. Σαφώς πιο εντυπωσιακή επιλογή, η οποία προσεγγίζει αρκετά τα διάφορα παγόβουνα που επιπλέουν στη λίμνη ανά πάσα στιγμή.
Τις δύο διαδρομές μπορείτε να τις κλείσετε επί τόπου, σας προτείνουμε όμως να τις έχετε κλείσει αρκετές ημέρες νωρίτερα ώστε να είστε σίγουροι ότι αν θα φτάσετε εκεί, θα υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις και δεν θα περιμένετε αρκετά.
Μετά την ολιγόωρη στάση μας στη λίμνη, συνεχίσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, το Höfn. Το όνομα της πόλης στα ισλανδικά σημαίνει λιμάνι. Σαφώς μεγαλύτερο από το Vik, είναι γνωστό και ως η πρωτεύουσα των αστακών, καθώς εδώ αλιεύονται μεγάλες ποσότητες από αστακούς και καραβίδες. Και φυσικά θα τα δύο μπορείτε να τα γευθείτε στα τοπικά εστιατόρια. Αν επισκεφθείτε την Ισλανδία τον Ιούλιο τότε να έχετε υπόψη σας ότι κάθε Ιούλιο πραγματοποιείται στην πόλη το ετήσιο φεστιβάλ αστακού.
Σε ότι έχει να κάνει με την περιήγησή σας στο χωριό, μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα μέχρι το μνημείο στην άκρη του χωριού, στην κατεύθυνση του φάρου. Πέραν αυτού, από εκεί θα μπορέσετε να δείτε πανοραμικά όλο το χωριό, αλλά και τους παγετώνες.
Τέλος, από εκεί ξεκινάει το μοντέλου του ηλιακού μας συστήματος, σε κλίμακα, που έφτιαξαν οι μαθητές του τοπικού δημοτικού σχολείο, μια δεκαετία πριν, περίπου. Το μοντέλο ξεκινάει από εκείνο το σημείο, με τον ήλιο να βρίσκεται στο σημείο εκείνο, ενώ ο τελευταίος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, και κατά συνέπεια και του μοντέλου, βρίσκεται έξω από το χωριό. Εξαιρετική ιδέα η δημιουργία του μοντέλου αυτού και η τοποθέτησή του στο χωριό.
Στα του φαγητού τώρα, επιλέξαμε για το βραδινό μας το Kaffi Hornið. Ωραίες επιλογές φαγητού, μην διστάσετε να δοκιμάσετε τον μπακαλιάρο σε fish n’ chips, τον βραστό μπακαλιάρο αλλά και την σούπα ημέρας. Υπάρχει και μια καλή επιλογή από ντόπιες αλλά και ξένες μπύρες.
Κάπως έτσι ολοκληρώνεται και η τρίτη ημέρα του ταξιδιού.
Μείνετε συντονισμένοι για το δεύτερο μέρος.
Related Posts