Υπέροχες παραλίες με σιμιγδαλένια άμμο, νερά ήρεμα αλλά και ατίθασα, έτοιμα να ταξιδέψουν γενναιόδωρα τη σανίδα σου, χωριά με ταυτότητα που έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν, μία έρημος αλλά και μία εκκλησία που δεν έχει σκεπή, μια αλμυρή λιμνοθάλασσα, η φιλοξενία του Άρη, το φαγητό του Λουκά, το αξεπέραστο τυρί του Αλέξανδρου…Καλώς ήρθατε στη Λήμνο!
Η Λήμνος των αντιθέσεων αποτελεί, αναμφίβολα, μια ευχάριστη έκπληξη για όσους την επιλέξουν, αγαπιέται αυθόρμητα και κεραυνοβόλα, τους κλείνει συνωμοτικά το μάτι και τους υπόσχεται πως οι διακοπές τους θα μείνουν αξέχαστες. Όπως ακριβώς έγινε και με εμάς.
Η Λήμνος είναι το όγδοο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας. Η πληροφορία δεν αναφέρεται μόνο για τους λάτρεις των αριθμών αλλά για τους όλους εμάς που αγαπούμε τη θάλασσα, τις δροσερές καλοκαιρινές βουτιές και την ραστώνη του θέρους. Το νησί διαθέτει δεκάδες παραλίες για όλα τα γούστα. Απομονωμένες και κοσμικές, οργανωμένες και μη, με δραστηριότητες αλλά και άλλες για ήσυχες βουτιές. Βάλτε στη λίστα τις παρακάτω: Γομάτι, Μεγάλο και Μικρό Φαναράκι (από τις αγαπημένες μας!), Εβγάτης, Άγιος Ιωάννης – Κάσπακας, Κέρος και οπωσδήποτε Κοκκινόβραχος. Το νησί θα σας οδηγήσει από μόνο του και σε άλλες.
Η πρωτεύουσα του νησιού, Μύρινα, πήρε το όνομα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά του νησιού, του Θόαντα. Περπατήστε στα παραδοσιακά πλακόστρωτα σοκάκια της, βολτάρετε στην συνοικία του πολυσύχναστου Ρωμαίικου Γιαλού με τα πέτρινα αρχοντικά (σαν σκηνικό από ταινία εποχής) και ανεβείτε στο επιβλητικό κάστρο που στέκει αγέρωχα χτισμένο πάνω στην απόκρημνη άκρη της χερσονήσου εδώ και περίπου 9 αιώνες (αν είσαστε τυχεροί μπορεί να κάνουν την εμφάνιση τους και οι κάτοικοι της ακρόπολης, ένα μικρό κοπάδι από ελάφια που πλανιέται μέσα στο κάστρο). Η θέα θα σας αποζημιώσει!
4 χιλιόμετρα μακριά από τη Μύρινα και χτισμένο σε μια κοιλότητα στο όρος Κάκαβο υπάρχει το ξωκλήσι της Παναγιάς της Κακαβιώτισσας. Η εικόνα μοναδική, η φήμη του μεγάλη. Η εκκλησία είναι γνωστή στα πέρατα του κόσμου ως η εκκλησία δίχως σκεπή. Το αποτέλεσμα της σύμπραξης της φύσης και του ανθρώπου εδώ είναι άκρως εντυπωσιακό!
Κέντρο-ανατολικά του νησιού συναντάμε τον Μούδρο. Πρόκειται για έναν από τους πιο ασφαλείς και καλύτερα προστατευμένους κόλπους του νησιού που μαζί με το ομώνυμο παραλιακό χωριό, είναι το δεύτερο πιο γνωστό τοπωνύμιο του νησιού μετά την Μύρινα: γεμάτος λιμανάκια, βραχώδεις παραλίες και σπηλιές. Λέγεται μάλιστα πως μία από τις σπηλιές του Μούδρου ήταν η σπηλιά του Φιλοκτήτη. Κι ενώ η βασίλισσα του νησιού μπορεί να είναι η Μύρινα, ο Μούδρος διαθέτει μια ξεχωριστή, vintage αύρα μου θυμίζει τα καλοκαίρια των παιδικάτων μας….Κάντε μια στάση για φαγητό στις γραφικές ψαροταβέρνες, υποκύψτε οπωσδήποτε σε μια από τις γαστροπροτάσεις του Pezoula (ζητήστε απαραιτήτως να δοκιμάσετε το δικό τους Μελίχλωρο: ένα τυρί μούρλια, σκέτο ξελόγιασμα, αρκετά διαφορετικό από τα Μελίχλωρα που κυκλοφορούν συνήθως) και αν πετύχετε εκεί τον Αλέξανδρο (έναν πληθωρικό και αεικίνητο τύπος, ιδιοκτήτη του μαγαζιού και ιδρυτή του Taste Lemnos) αφήστε τον για λίγο να γίνει ο γαστρονομικός σας ξεναγός στο νησί! Τους καλοκαιρινούς μήνες ο Μούδρος αποτελεί πολιτιστικό spot μιας και φιλοξενεί διάφορες ενδιαφέρουσες πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες.
Στο βορειοδυτικό μέρος του νησιού και 19 χιλιόμετρα μακριά από την Μύρινα και 3 χιλιόμετρα πάνω απ’ το χωριό Κατάλακκος απλώνονται οι περίφημες Αμμοθίνες σε έκταση 70 στρεμμάτων περίπου. Οι Αμμοθίνες αποτελούν ένα εξαιρετικά σπάνιο και αλλόκοσμο τοπίο, που προσελκύει ολοένα και περισσότερους λάτρεις των αξιοπερίεργων της φύσης. Οι ισχυροί βόρειοι άνεμοι ανασχηματίζουν συνεχώς τη μορφή αυτών των χρυσαφένιων βουνών από άμμο, με αποτέλεσμα ένα ασυνήθιστο οπτικό θέαμα κόντρα στην καταγάλανη θάλασσα. Η ελάχιστη βλάστηση που συνθέτει τη χλωρίδα των Αμμοθινών, είναι κυρίως τα πανέμορφα λευκά κρινάκια της Λήμνου.
Σε κάθε έρημο υπάρχει και μια όαση και στην περίπτωση μας αυτή ήταν η παραλία Γομάτι και από πάνω η ταβέρνα Φλωμάρι της αξιολάτρευτης Μάλαμα. Η ενέργειά της κυκλοφορεί σε όλο το μαγαζί και τρώγοντας τα φαγητά της θαρρείς πως το χαμόγελό της είναι μεταδοτικό. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τον ντάκο με μαρινάτα κολοκυθάκια, τον άφκο (ντόπια φάβα) με χταπόδι λιαστό, τα φλωμάρια με πετεινό και την ομελέτα με τον σπιτικό χοιρινό καβουρμά της κυρά – Φωτεινής.
Στον δρόμο για το Κέρος, μια πανέμορφη περιοχή, προστατευόμενη από τη Συνθήκη Νατούρα του 2000 που έχει μπει στον παγκόσμιο χάρτη του surfing και είναι ίσως το πιο κατάλληλο μέρος για camping και glamping (“glamorous camping” ντε!) συναντήσαμε την Αλυκή. Η Αλυκή είναι μια αλμυρή λιμνοθάλασσα που το χειμώνα γεμίζει με πουλιά (φλαμίνγκο, ερωδιούς, κτλ) ενώ το καλοκαίρι γίνεται κάτασπρη από το αλάτι, αποτελώντας την μεγαλύτερη φυσική αλυκή της Μεσογείου.
Foodie (travel) Guide…
Σπάνιος σιτοβολώνας για αιώνες, διάσημος τόπος για το κρασί του, τα περιβόλια και τα φρουτόδεντρά του, με απέραντα βοσκοτόπια που ξεκινούν από την θάλασσα και φτάνουν μέχρι την ψηλότερη κορυφή του (ύψους 450 μ.) και με την θάλασσα να δίνει απλόχερα τα καλούδια της, η Λήμνος σήμερα είναι ένας νησί με ξεχωριστή γαστρονομία και ανθρώπους που την υπηρετούν ακούραστα και την εμπλουτίζουν καθημερινά με φαντασία και μεράκι.
Το νησί είναι ένας πραγματικός γαστρονομικός παράδεισος. Πήγατε στη Λήμνο; Θα φάτε συγκλονιστικά!
Σχετικά με την τοπική κουζίνα, ανοίξτε το σημειωματάριό σας και σημειώστε τα για να θυμηθείτε να τα δοκιμάσετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ όταν φτάσετε εκεί.
Καλαθάκι Λήμνου
Αποτελεί τον πρεσβευτή της τοπικής τυροκομίας και παράγεται από αιγοπρόβειο γάλα. Γευστικά θα έλεγα ότι πλησιάζει ελαφρώς τη φέτα.
Μελίχλωρο
Παράγεται κυρίως την περίοδο της άνοιξης που ζεσταίνει ο καιρός για ν’ αφυδατωθεί και να πάρει το κιτρινωπό του χρώμα. Με το μελίχλωρο φτιάχνεται συνήθως το σαγανάκι ή χρησιμοποιείται τριμμένο πάνω απ’ τα μακαρόνια.
Ξεχωρίσαμε το μελίχλωρο που χησιμοποιούν στο εστιατόριο Ριζά, σπιτικό, από όσο μας είπαν, ειδικά φτιαγμένο για αυτούς (ρωτήστε τον Λουκά μήπως μπορεί να σας βρει λίγο αν θέλετε να πάρετε σαν σουβενίρ επιστροφής) και το συγκλονιστικό Μελίχλωρο στο Pezoula, δικής τους παραγωγής και αρκετά πιο ιδιαίτερο που μοιάζει λίγο περισσότερο με παρμεζάνα!
Τυροπιτούδια τηγανιτά
Στριφτές τυρόπιτες και κολοκυθόπιτες τα οποία φτιάχνονται με φρέσκο καλαθάκι Λήμνου ανάλατο.
Φλωμάρια Λήμνου
Είναι ζυμαρικά που παρασκευάζονται από αγνά λημνιακά προϊόντα (Λημνιό σκληρό αλεύρι, πρόβειο γάλα και ντόπια χωριάτικα αυγά) την καλοκαιρινή περίοδο, καθώς είναι ο ιδανικός καιρός για να στεγνώσουν! Από αυτά τα εξαίσια ζυμαρικά δημιουργούνται και εξαίσια τοπικά πιάτα. Πολύ γνωστό στις λημνιακές γεύσεις είναι ο κόκορας ή όπως το λένε εδώ οι ντόπιοι, πετνός με φλωμάρια (μτφρ: πετεινός με χυλοπίτες)! Τα φλωμάρια όμως συνοδεύουν και άλλα ντόπια λημνιά πιάτα, όπως σαλιγκάρια με φλωμάρια ή αστακός με φλωμάρια ή σούπα φλωμάρια ή αγριοκούνελο με φλωμάρια.
Ακόμα ένα χειροποίητο ζυμαρικό της Λήμνου είναι τα Αυτούδια. Σε κάποια χωριά θα ακούσετε να τα λένε και Βαλάνες ή Μακαρούνες. Μπορείτε να τα καταναλώσετε με τριμμένο τυράκι ή/και μούστο. Γευτήκαμε υπέροχα αυτούδια στις ταβέρνες Φλωμάρι και Μαν-Τέλλα.
Κασπακινό
Πιάτο που φτιάχνεται κυριώς σε ένα χωριό της Λήμνου, τον Κάσπακα και μαγειρεύεται συνήθως σε γιορτές π.χ. Χριστούγεννα, Αποκριές, Πάσχα. Περιλαμβάνει αρνί, ρύζι, ντομάτα, ελαιόλαδο, μυρωδικά, φρέσκο κρεμμυδάκι, σταφίδες και καλαθάκι Λήμνου.
Κουνέλι
Ο αυξημένος αριθμός αγριοκούνελων στο νησί οδήγησε τους ντόπιους στη δημιουργία νέων πιάτων. Κουνέλι με φλωμάρια ή κουνέλι στιφάδομε κρεμμύδια ή πατάτες.
Άφκο (φάβα) και ασπρομάτικα φασόλια Λήμνου
Θα σας πρότεινα να γευτείτε και την τοπική ζαχαροπλαστική
Τα Βενιζελικά Λήμνου είναι το πιο γνωστό γλυκό του νησιού! Τα κερνάνε σε γάμους και γιορτές και γίνονται από αμύγδαλα, κουβερτούρα, κακάο και επικάλυψη ζαχαρόπαστας (σαν φοντάν). Πήραν την ονομασία τους από τον τότε Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος όταν είχε επισκεφθεί κάποτε τη Λήμνο εξέφρασε τον ενθουσιασμό του όταν τα δοκίμασε και έκτοτε τα ονόμασαν έτσι για χάρη του.
Άλλα γλυκά που θα σας πρότεινα είναι ο Σαμσάς Λήμνου (σιροπιαστό γλυκό με σουσάμι, καρύδι, αμύγδαλο) και τα Κατμέρια, τα οποία είναι παραδοσιακό εορταστικό γλυκό του χωριού Άγιος Δημήτριος. Ένα Μικρασιάτικο γλυκό που ακολούθησε τους πρόσφυγες απ’ το Ρεΐζντερε όταν ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη Λήμνο. Φτιάχνεται από αλεύρι, μαγιά, ζάχαρη, μαχλέπι, μαστίχα, ελαιόλαδο και σουσάμι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τα κατημέρια την κ. Φωτεινής Γκαράλη (ένα φωτεινό παράδειγμα μια προκομμένης γυναίκας), στον Άγιο Δημήτριο.
Η γαστρονομία της Λήμνου είναι πράγματι ξεχωριστή. Σε έναν τόπο με άφθονες ποιοτικές πρώτες ύλες υπάρχουν προσπάθειες που ξεχωρίζουν.
Άνθρωποι που αναδεικνύουν τα προϊόντα του τόπου τους και τα παρουσιάζουν με τον παραδοσιακό τρόπο ενώ παράλληλα δεν διστάζουν να επιχειρήσουν μοντέρνες προσεγγίσεις. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια και ταβέρνες στο νησί και είναι δεδομένο ότι, όπου κι αν πάει κανείς, θα φάει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ. Το νησί δεν έχει στηριχθεί στον τουρισμό και οι ντόπιοι επαγγελματίες της εστίασης δεν αναζητούν μαζική κατανάλωση. Θα προσέξουν τον πελάτη και θα φροντίσουν να του σερβίρουν ποιοτικό φαγητό. Αυτό θα το βρούμε (σχεδόν) παντού!
Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια από τα αγαπημένα στέκια για να απολαύσετε την πολύπλοκη γαστρονομική κουλτούρα του νησιού που είμαστε σίγουροι ότι θα τα λατρέψετε όσο κι εμείς…
Στα Λύχνα, ένα χωριό 70 κατοίκων μία παρέα νέων άνοιξε ένα καφενείο που εξελίχθηκε πολύ σύντομα σε σημείο αναφοράς για την αιγαιοπελαγίτικη κουζίνα. Ο Βασίλης Πιαντές κρατάει σήμερα τα ηνία ενός μοναδικού project, ευρωπαϊκού επιπέδου που κινείται ανάμεσα στη δημιουργική κουζίνα και τις gourmet γεύσεις, αλλά και σε απλές συνταγές που βρίσκουν άλλον τρόπο έκφρασης. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τα πιάτα ημέρας (φούσκες, καλόγνωμες, ροφό με αμπελοφάσουλα, σκορπίνα με κριθαράκι και ό,τι άλλο σας προτείνουν τα παιδιά στο σέρβις, η απόλαυση είναι εγγυημένη) καθώς και τον χοιρινό καβουρμά, τον κόκορα, τα φλωμάρια με το πέστο φιστικού Αιγίνης και κλείστε γλυκά το γεύμα σας με ένα παρφέ μπακλαβά με γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο ή μια κρεμ μπρουλέ ρυζόγαλο με παγωτό καρύδι, κανέλα και βανίλια. Ωραία λίστα κρασιών, κυρίως επιλογές από το νησί, μικρή αλλά ικανοποιητική. Το σκηνικό στην καλοκαιρινή αυλή είναι θεατρικό και η ατμόσφαιρα μοναδική!
Στο χωρίο Πλατύ (πολύ κοντά στην Μύρινα), η Μαρία Καλλιγέρη τα κάνει όλα: Μαγειρεύει, ζυμώνει, χαμογελάει ευγενικά και σε κερδίζει αμέσως. Μην φύγετε αν δεν δοκιμάσετε το ζυμωτό της ψωμί και τα κρεατικά που βγαίνουν από τον ξυλόφουρνο, τα ασπρομύτικα φασόλια σαλάτα, τους εξαιρετικούς της κεφτέδες και τα διάσημα, αλμυρά της κατιμέρια (θυμίζουν πολύ τηγανόψωμο – μην τα μπερδέψετε με τα γλυκά που κάνουν κατά κύριο λόγο στον Άγιο Δημήτρη) με το καλαθάκι και το θυμαρίσιο μέλι.
Ο Λουκάς Μάιλερ με τον Άλκη Μπλετσογιάννη μαγειρεύουν με τα ημερήσια διαθέσιμα, δηλαδή χωρίς σταθερό μενού! Μαζεύουν μόνοι τους τη ρίγανη, το αλάτι, την κάπαρη και το θυμάρι παίρνουν λαχανικά από κήπους φίλων και γνωστών, αξιοποιούν τα φημισμένα όσπρια του τόπου και έχουν βρει έναν παραγωγό που κάνει καθημερινά φρέσκο τυρί μόνο γι’ αυτούς! Στην κουζίνα τους μπαίνει μόνο ό,τι προέρχεται από το νησί. Κάνουν τα τουρσιά τους, αποφεύγουν τα ακριβά ψάρια, βγάζουν φιλέτα και ωμά, χρησιμοποιούν τα κολάρα, το κεφάλι και τις ουρές προκειμένου να μην πετάνε τίποτα. Ούτε ακριβά προϊόντα ούτε δύσκολες τεχνικές. Απλά αλλά σπουδαία μαγειρέματα, για να αναδείξουν τα λημνιά προϊόντα που τόσο εκτιμούν. Πατατόψωμο, βούτυρο ταραμά, καππαρόφυλλα, ελιές, σαλάτα με πεπόνι, σταφύλι, μελίχλωρο και πετιμέζι, ζυμαρικά γεμιστά με σαλάχι και σούπα ντομάτας, κριθαρότο με κολάρο χελιδονόψαρου είναι μερικά μόνο από τα δείγματα της δουλειάς τους που δοκιμάσαμε και μας έκαναν να αναφωνήσουμε «μπράβο βρε παιδιά»! Πολύ ψαγμένη λίστα κρασιών, με επιλογές από το νησί και από την υπόλοιπη Ελλάδα – έμφαση στα ήπιων παρεμβάσεων και αρκετές επιλογές σε ποτήρι, σωστά ποτήρια, συντελούν στην απόλαυση.
Στο λιμάνι του Μούδρου εύκολα θα ξεχωρίσεις την ταβέρνα «Γαλάζιο Λιμάνι» με την ξύλινη βάρκα που δεσπόζει μπροστά στη είσοδο. Φημίζεται και δικαίως για τα φρέκσα ψάρια και τους θαλασσινούς μεζέδες και αυτά ήταν που προτιμήσαμε και εμείς. Μπαρμπούνια με αμπελοφάσουλα, ένα εξαιρετικό ψητό φαγκρί, χταπόδι, όλα υπέροχα. Ο ορισμός της καλής, τίμιας, ελληνικής (ψαρο)ταβέρνας!
Στα Ληνάρια, στην πλατεία του Ρωμανού, το νέο εγχείρημα του Θωμά Μουράτογλου θα σε κάνει να αναπολήσεις τα παραδοσιακά καφενεία. Με λίγα τραπέζια κάτω από τις μουριές και με τα ερειπωμένα εντυπωσιακά αρχοντικά γύρω σου το σκηνικό μοιάζει κινηματογραφικό.
Το μενού προτείνει ψάρι ή κρέας, ανάλογα με τις ψαριές της ημέρας. Αν κάτι δεν είναι εποχής, δεν θα μπει στο πιάτο. Από τα εκτός σειράς δοκιμάστε οπωσδήποτε τον άφκο με την τηγανητή κάππαρη (ποίημα!) και το πετιμέζι και σίγουρα μην παραλείψετε από τα ωμά τον αχινό με τον χυμό αγγουριού! Η σαλάτα με το καπνιστό σκουμπρί, το μαρούλι και τα τσιπς μάραθου και κρεμμυδιού ήταν από τα πιο καλουδουλεμένα, ραφινάτα και ισορροπήμενα πιάτα του καλοκαιριού! Από τα ζεστά το καλαθάκι τεμπούρα με την μαρέγκα κάππαρης και οι ψαροκεφτέδες με το αγιόλι μας άνοιξαν την όρεξη για να υποδεχτούμε ένα επίκο, αργοψημένο αρνάκι με κριθαράκι, μελιτζάνα και μελίχλωρο. Αν είσαστε λάτρεις των τυρογλυκισμάτων μην παραλείψετε το ψημένο τσιζκέικ με κατσικίσιο γιαούρτι και μαρμελάδα (το λατρέψαμε) ενώ το κουλί μούρων που συνοδεύει το παρφέ παγωτού έρχεται, κυριολεκτικά, πάνω από το κεφάλι μας, μια και ο σεφ David Cameron Buchanan αξιοποίησε τις φορτωμένες από καρπούς μουριές, σήμα κατατεθέν του μαγαζιού. Ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών (μικρή αλλά με προσεγμένες επιλογές), εξαιρετικά τιμολογημένη, σωστά ποτήρια και σερβίρισμα – το κατέχουν το άθλημα. Το εξαιρετικό σέρβις, ένα πολύ ενδιαφέρον και νόστιμο μενού και η χαλαρή, vintage ατμόσφαιρα θα σας κάνουν να ξαναέρθετε στα σίγουρα.
Τι να πρωτοπώ για το εξαιρετικό Φλωμάρι στην παραλία Γομάτι. Θέα που κόβει την ανάσα στο και πιάτα που ρευστοποιούν την ευγένεια του χαρακτήρα, την αυθεντικότητα και τις μαγειρικές ικανότητες της Μάλαμας Μπαβάνου.
Ένα εξαιρετικό, ακούραστο κορίτσι με ένα τεράστιο χαμόγελο, ειλικρινές και ανεπιτήδευτο! Μερακλού και ακούραστη μαζεύει με τα χέρια της βότανα και κρίταμα και ετοιμάζει για τους φανατικούς φίλους της ταβέρνας της εξαιρετικής νοστιμιάς πιάτα, βασισμένα στις παραδοσιακές συνταγές της Λήμνου, παρασκευασμένα με αγάπη, σεβασμό και πάντα με εκλεκτές πρώτες ύλες και προϊόντα ντόπιων παραγωγών, φρεσκότατα ψάρια και θαλασσινά από τις θάλασσες της Λήμνου και βιολογικά λαχανικά και σαλατικά από τα περιβόλια της οικογένειας. Μαζί της η γλυκύτατη κυρία Φωτεινή, η μητέρα της που τη βοηθάει στο άνοιγμα των φύλλων για τις πίτες, στο ζύμωμα του ψωμιού και φυσικά στο μαγείρεμα. Δοκιμάστε τον ντάκο με τα μαρινάτα κολοκυθάκια, άφκο με χταπόδι λιαστό, μύδια αχνιστά με ασπρομύτικα και ταραμά, πετεινό με φλωμάρια, ομελέτα με τον σπιτικό χοιρινό καβουρμά της κυρά – Φωτεινής, ψάρια ημέρας (φάγαμε ίσως τον πιο φρέσκο και καλοψημένο σκάρο που έχουμε δοκιμάσει ποτέ!), τηγανητό κασκαβάλι με θυμαρίσιο μέλι και τόσα άλλα…
last but not least:
Στις Σάρδες, ένα ορεινό χωριό περίπου 10 λεπτά από την Μύρινα, βρίσκεται η ταβέρνα του Μαντέλλα, περισσότερο γνωστή ακόμα και από το ίδιο το χωριό, με φήμη συνυφασμένη με την γαστρονομία του νησιού εδώ και δεκαετίες (όπου και να κουβεντιάσεις για την Λήμνο, εντός και εκτός του νησιού, όλοι θα σου πουν να μην παραλείψεις να φας στου Μαν-Τέλλα), και όχι άδικα. Η φήμη για τον Μαν-Τέλλα είναι πολύ μικρότερη από αυτό που αντικρίζεις και γεύεσαι κάθε φορά.
Εξαιρετική τοπική κουζίνα με έμφαση στο κρέας σε εντυπωσιακά μεγάλες μερίδες με αξιοσημείωτη συνέπεια και σταθερότητα στην ποιότητα. Τρυφερά αυτούδια με μελίχλωρο και πετιμέζι, πεντανόστιμα φλωμάρια με κόκορα κοκκινιστό, κατσικάκι στο φούρνο, αγριοκούνελο στιφάδο, τραγανά κεφτεδάκια με αρωματικά και το καλύτερο χειροποιητο ψωμί με διαφορά που δοκιμάσαμε στο νησί! Κάντε χώρο στο τέλος για το γλυκά κατμέρια και τους λουκουμάδες, κέρασμα του μαγαζιού αντίστοιχο της πληθωρικότητας του χαρακτήρα του!
Αφήσαμε για τελευταία (αλλά όχι καταϊδρωμένη!) την Pezoula, στον Μούδρο, για 2 λόγους: πρώτον γιατί δύσκολα μπαίνει σε μια κατηγορία (καφέ; μεζεδοπωλείο; ταβέρνα; μπαρ; ίσως όλα αυτά μαζί!) και δεύτερον γιατί πίσω του βρίσκεται ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Βλέπε Lemnos Filema και Taste Lemnos και δεν συμμαζεύτεται. Το μαγαζί είναι πάνω στην κεντρική πλατεία του Μούδρου, απλώνει τα τραπεζάκια του σε 2 ατμοσφαιρικά πεζοδρόμια και γενικώς είναι σκηνικό που σε φωνάζει να κάτσεις. Εδώ θα έρθεις για casual τσιμπολόγημα (μπέργκερ, σαλάτες, σάντουιτς) με προσεγμένα ένα προς ένα υλικά, για ωραίο καφέ και ροφήματα. Θα έρθεις όμως και για κρασί (καλή ποικιλία από τον Ελληνικό αμπελώνα) ή κοκτέιλ. Αλλά σίγουρα δεν χάνεται το μελίχλωρό του: το τυροκομεί ο πατέρας του και είναι διαφορετικό απ’ τα μελίχλωρα που θα βρείτε στο νησί (εμείς πακετάραμε 6-7 για πίσω). Αν είστε τυχεροί και πετύχετε και τον Αλέξανδρο ρωτήστε τον για την εμπειρία του στο University of Gastronomic Sciences και γενικά αφήστε τον να σας “ξεναγήσει” στο νησί του!
Και μπορεί ο έρωτας να περνάει απ’ το στομάχι (οκ, κοινοτυπία αλλά με τόσες αναφορές σε φαγητά μάλλον δεν μας κακίζετε ε; ) αλλά κι ένα χαλαρωτικό κατάλυμα, όσο να ‘ναι, συνεισφέρει στην φλόγα! Η δική μας εμπειρία ήταν μοναδική και σ’ αυτό: τα Aphrodite Stone Apartments στο Μικρό Φαναράκι, ο Άρης και οι φιλόξενοι γονείς του μας έκαναν να αισθανθούμε σαν φιλοξενούμενοι φίλοι παρά σαν πελάτες. Ειδική μνεία στην χρυσοχέρα κυρία Χρύσα: η θεία του Άρη που ετοιμάζει και σερβίρει το πρωϊνό – αφού πρώτα έχει “κεράσει” ένα τεράστιο, αδιάλειπτο, χαμόγελο! Μα τί φιλόξενοι άνθρωποι…
Μπορεί το ημερολόγιο να γράφει Σεπτέμβρη του 2022 αλλά εμείς ήδη κρυφοκοιτάζουμε την επόμενη επίσκεψή μας στο νησί. Τί εννοείτε, κι εσείς; Δεν κατάλαβα!
Related Posts