Σας είχαμε προϊδεάσει ότι θ’ ακολουθήσουν αναλυτικά οι εντυπώσεις μας απ’ το 2ο Coffee Festival που έλαβε χώρα το τριήμερο 30 Σεπτεμβρίου – 2 Οκτωβρίου στην Αθήνα. Μετά την παρθενική του εμφάνιση το 2016 το 2ο Φεστιβάλ ήταν πιο χορταστικό και αυτό φαίνεται και στους αριθμούς: από 25.000 επισκέπτες πέρσι, φέτος οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για παραπάνω απο 40.000! Περισσότεροι απο 80 οι φετινοί εκθέτες: εισαγωγείς, roasters και εταιρείες εμπορίας καφέ.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες ολόκληρες για τους μοναδικούς καφέδες που ήπιαμε, τους ενθουσιώδεις ανθρώπους που γνωρίσαμε, τις εξαιρετικές παρουσιάσεις και τόσα άλλα… (όχι, δεν είναι η υπερβάλλουσα καφεΐνη αλλά ο ενθουσιασμός μας για το επίπεδο των specialty coffees που μας παρασύρει). Άνω τελεία – γουλιά καφέ – προχωράμε σ’ αυτά που ξεχώρισαν φέτος σε σχέση με πέρσι:

Τάσεις
Οι nitro cold brew καφέδες κερδίζουν έδαφος: είδαμε αρκετά περίπτερα με κάνουλες αντίστοιχες της μπίρας ντράφτ (και δοκιμάσαμε σχεδόν όλες). Αλλά για μισό λεπτό, τί είναι αυτός ο nitro cold brew; πολύ απλά καφές που εκχυλίζεται με νερό είτε σε θερμοκρασία δωματίου ή είτε παγωμένο για αρκετές ώρες (έχουμε ακούσει από 8 έως 16 και παραπάνω ώρες εκχύλισης). Μετά την εκχύλιση το ρόφημα αποθηκεύεται σε αυτόκλειστα δοχεία, όπου προστίθεται άζωτο με πίεση. Σερβίρεται όπως η μπίρα ντράφτ, κάνει αφρισμό και πίνεται είτε σε θερμοκρασία δωματίου είτε με πάγο. Γενικώς βγάζει έντονα γλυκά στοιχεία όπως και νότες ξηρών καρπών και σοκολάτας. Ήπιαμε και καλές παρασκευές, με έντονη καθαρή γεύση, αλλά και μέτριες. Μένει να δούμε την ανταπόκριση του κοινού αλλά, νομίζουμε, το σερβίρισμα που θυμίζει μπίρα ντράφτ θα του δώσει πόντους αφού, σε κατάλληλο ποτήρι, θα περνάει και για ποτό.

Άλλη έντονη τάση είναι οι μονοποιλιακοί καφέδες και δη οι καφέδες με έντονες οξύτητες. Στοιχείο, πρίν λίγα χρόνια, που ξένιζε – αν δεν απέστρεφε – τους καταναλωτές του καφέ, τώρα φαίνεται να κερδίζει έδαφος και ειδικά σε παρασκευή φρέντο εσπρέσο. Έτσι δοκιμάσαμε σε αρκετά περίπτερα παρασκευές με προέλευση Κολομβία και Γουατεμάλα με οξύτητες που φέρνουν στον ουρανίσκο αίσθηση κρασιού και έντονη πολυπλοκότητα!

Cupping

Καινοτομία στο φετινό φεστιβάλ ήταν η διεξαγωγή cupping – και μάλιστα το γεγονός ότι υπήρχε ειδική αίθουσα όπου και τις 3 μέρες, απο το πρωί μέχρι σχεδόν το κλείσιμο, σχεδόν όλοι οι coffee roasters παρουσίασαν εκλεκτές σοδειές σε cupping! Αρκετοί μάλιστα και σπάνιες ή αδιάθετες στην Ελλάδα σοδειές όπως λόγου χάρη η Ελεάννα Γεωργαλή της Moplaco και ο Γιάννης Ταλούμης της TAF. O τελευταίος μάλιστα φρόντισε να κάνει και χωριστά cupping και στο περίπτερο της εταιρείας στην Έκθεση! Χαράς Ευαγγέλια.

Για μισό λεπτό όμως: λέμε cupping τόσην ώρα χωρίς να εξηγούμαστε. Το cupping λοιπόν είναι η μέθοδος αξιολόγησης καφέ που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες γευσιγνώστες, ιδιοκτήτες φάρμας καφέ, roasters και barista για να αξιολογήσουν τον καφέ σε διάφορες κατηγορίες όπως, άρωμα, γεύση, οξύτητα, σώμα, επίγευση. Ο καβουρδισμένος καφές αλέθεται σε άλεση για γαλλική πρέσα και τοποθετείται σε φλυτζάνια – χωρίς νερό ή άλλη πρόσμιξη. Έτσι αρχικά αξιολογείται το άρωμα του. Στην συνέχεια τα φλυτζάνια γεμίζουν με νερό στους 93 βαθμούς Κελσίου περίπου και ακολουθεί νέα αξιολόγηση του αρώματος. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει γευστική δοκιμή, μόνο οσφρητική αξιολόγηση. Μετά από ένα τρίλεπτο περίπου το ρόφημα είναι σε θερμοκρασία που μπορεί να δοκιμαστεί αλλά, πρώτα, ξεκινά ο τελικός γύρος αξιολόγησης του αρώματος: αφού “σπάσει¨ το σχηματιζόμενο καϊμάκι με το ειδικό κουτάλι γευσιγνωσίας (τουτέστιν αναδεύεται απαλά ο καφές 3 φορές για να έρθει στην επιφάνεια το ρόφημα απ’ τα κάτω στρώματα) μυρίζει ο γευσιγνώστης άλλη μια φορά τα αρώματα. Τέλος δοκιμάζει τον καφέ παίρνοντας μικρές γουλιές με το κουτάλι, ρουφώντας απότομα και κρατώντας το ρόφημα για λίγο στην άκρη του στόματος, πριν τον εισοφάγο, για να αξιολογήσει την γεύση, την οξύτητα, το σώμα και την επίγευση. Ακολουθεί συνήθως και δεύτερος γύρος γευστικής δοκιμής, μετά από λίγα λεπτά που έχει κρυώσει ακόμα περισσότερο το ρόφημα, για να ολοκληρωθεί η γευστική εντύπωση.

Απλώς μαγικό και φέτος γίναμε όλοι κοινωνοί αυτής της διαδικασίας που συνήθως γίνεται στις φάρμες ή στα ψηστήρια καφέ, μεταξύ επαγγελματιών.

Καφέδες που ξεχωρίσαμε

O καφές που έκλεψε την παράσταση του τριημέρου ήταν, πέραν αμφιβολίας, μια Geisha απ τον Παναμά της Ninety Plus – ακόμα παραμιλάμε μ’ αυτόν τον καφέ και σίγουρα θα παραμιλάτε κι εσείς αν ακούσετε την τιμή κιλού: 5.000 δολάρια Αμερικής! Ο καφές αυτός απ’ την περιοχή Silla de Pando στον Παναμά, που καλλιεργείται σε υψόμετρο 1.800 μέτρων έδινε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο φλιτζάνι με λευκόσαρκο ροδάκινο και νότες εσπεριδοειδών στη μύτη, οξύτητα φρούτων του δάσους στο στόμα και απο πίσω γλύκα σιροπιού σφενδάμου. Βελούδινος, στρογγυλός στο στόμα με ατέλειωτη επίγευση… Μοναδικός!

Απ’ το Area 51 – Artisan Coffee Roasters δοκιμάσαμε μια ξεχωριστή Αιθιοπία σε εσπρέσο. Από την φάρμα Mocca plantation στα 1.900 μέτρα υψόμετρο, ένας Heirloom με φυσική επεξεργασία: έντονα αρώματα φρούτων του δάσους στη μύτη, ωραία οξύτητα και μακρά επίγευση.

Επίσης απ’ τους μοναδικούς Mind the Cup, δοκιμάσαμε εξαιρετικούς καφέδες. Καταγράφουμε εδώ επίσης μια Αιθιοπία τους απ’ την σειρά Small Scale Growers και καταγωγή απ’ το Yirgacheffe. Ένας heirloom με φυσική επεξεργασία και υψόμετρο τα 2.100 μέτρα: τον δοκιμάσαμε σε παρασκευή φίλτρου με V60 dripper – ωραίο σώμα, έντονα κόκκινα φρούτα και απίστευτη οξύτητα που θύμιζε κρασί. Τα παιδιά του Mind the Cup είχαν ετοιμάσει και μια εξαιρετική παρουσίαση του πώς φτάνουμε απ’ τον πράσινο κόκκο στο ρόφημα στο ποτήρι μας και είχαν, για τον σκοπό αυτό, φέρει στην έκθεση ένα μοναδικό τσάι που παρασκευάζεται απ΄τους πράσινους, ακαβούρντιστους κόκκους – τρομερά αρωματικό, λουλουδάτο αλλά χωρίς καθόλου σώμα, φυσικά.

Μια ωραία Ονδούρα ήπιαμε σε εσπρέσσο από το Βολιώτικο Cafe Conte: ωραίο φρούτο με νύξεις ξηρών καρπών και ωραία, φινετσάτη, οξύτητα. Δυστυχώς την ώρα που περνάγαμε απ’ το περίπτερό τους είχαν φωτογράφιση για το Φεστιβάλ οπότε δεν μπορέσαμε να δούμε πιο πολλά απ΄την γκάμα των καφέδων τους.

Τέλος από τους Redd Artisan Coffee Roasters ήπιαμε εξαιρετικά χαρμάνια αλλά και μονοποικιλιακούς εσπρέσο αλλά και φίλτρου. Ξεχωρίσαμε έναν σπάνιο Ghuji από (πού αλλού;) την Αιθιοπία και πιο συγκεκριμένα την περιοχή Sidamo. Όντας στην ουσία ένας καφές από τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες, καλλιεργημένες σε υψόμετρα άνω των 2.000 μέτρων (έως 2.400!), με πλυμένη (washed) μέθοδο επεξεργασίας έβγαλε στο φλιτζάνι μας (σε παρασκευή γαλλικής πρέσας) ένα ρόφημα με γεμάτο σώμα, νύξεις φρούτων του δάσους και έντονη, φρουτένια, μακρά επίγευση.

Επίσης… “Για μισό λεπτό, αν μας πεις ρε φίλε όσους καφέδες σου κάνανε εντύπωση στο Φεστιβάλ, θα μας έχεις εδώ κολλημένους καμιά βδομάδα. Τράβα πάρε κανάν καφέ και τα άλλα του χρόνου. Ήμαρτον δηλαδή!”.

Φωνή λαού, οργή θεού – που λένε! Ραντεβού στο Φεστιβάλ του 2018!